Berk

De berk staat al eeuwenlang bekend omwille van zijn bijzondere eigenschappen. De Germanen gebruikten berkensap als schoonheidsmiddel en als ondersteuning bij koorts en maagaandoeningen. Het berkenloofwater werd ingezet om huidziektes te behandelen. Ook had men toen al begrepen dat de berk kan helpen om gewicht te verliezen en de natuurlijke vetverbranding te stimuleren. De berk werd er zelfs beschouwd als een heilige boom en de plaats waar de godin Freya woonde. In de middeleeuwen deed men dan weer aan zelfkastijding door zichzelf met berkentakken op de rug te slaan om zo de ziel te zuiveren.

In tegenstelling tot veel andere boomtypes, is de berk licht, soepel, gracieus en beweeglijk van aard. Als één van de eerste bomen is hij er in geslaagd om zich opnieuw voort te planten na de meest recente ijstijd. De berkenboom is een ware kampioen wat stofwisseling betreft. Tijdens zonnige lentedagen wordt maar liefst 500 liter vocht doorheen de wortels naar de takken gepompt, om vervolgens via de blaadjes te worden afgegeven aan de omgeving. Dit getuigt van een enorme vitaliteit, die het sterkst voelbaar is in mei en juni. Gedurende deze periode bevatten de jonge blaadjes een enorm hoog gehalte aan saponine en tannine, stoffen met een vochtafdrijvende werking. Bovendien zijn ze dan extra rijk aan flavonoïden. Dit zijn anti-oxidanten die de huid helpen beschermen tegen vrije radicalen.

Het is dan ook geen toeval we de blaadjes in de lente verzamelen. Een voor een worden ze met de hand van de takken geplukt om ze verder te verwerken. Jaarlijks wordt 500 ton aan verse berkenblaadjes verzameld in de Vogezen. Ze voldoen aan specifieke biologische criteria, wat ter plaatse tijdens de pluk streng gecontroleerd wordt. Zo snel mogelijk na het plukken gaan de blaadjes naar de verwerkingsunit waar het blaadjesextract verkregen wordt volgens een uniek afkookproces. Op die manier behouden ze zoveel mogelijk werkzame stoffen.